بررسی وضعیت بهداشت ودرمان شهراصفهان در دوره پهلوی دوم (1342-1357)هجری شمسی

یکی از جنبه های اصلی تاریخ اجتماعی، بررسی سطح بهداشت و درمان جامعه می باشد. صفحات تاریخی سند محکمی است دال بر این موضوع که گاه بروز یک بیماری شدید در میان یک قوم باعث نابودی و هلاکت آنها شده و اکثر جمعیت مولد و نیروی کار یک شهر یا یک منطقه را از میان برده است. به دنبال آن بروز قحطی و ضعف های ناشی از این رکود باعث ایجاد اقتصادی ضعیف و حتی حاکمیت و استیلای قومی بر قوم دیگر گشته است. در کنار آن نباید سنگ بنای طب اسلامی که توسط دانشمندان ایرانی و مسلمان بنا نهاده شده را از یاد برد. اصفهان به عنوان یکی از مهمترین شهرهای کشور در هر دوره شاهد تحولات قابل توجهی در زمینه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بوده است. در دهه ی چهل از سوی دولت در جهت بهبود وضعیت شهر اصفهان اقداماتی چون توجه به بهداشت محیط شهر و عمران و زیبا سازی آن، ایجاد و گسترش اماکن خدماتی چون بیمارستان، زایشگاه، آسایشگاه، کلینیک، بالا بردن سطح آموزش های مردمی، تربیت پرستار، بهیار، ماما و اعزام آن به مناطق روستایی و غیره انجام شد که به میزان زیادی در بهبود اوضاع شهر موثر بود. با توجه به وسعت و اهمیت این تغییر و تحولات، این پژوهش بر آن است که به طور عمده با استفاده از منابع آرشیوی موجود به بررسی وضعیت بهداشت و درمان شهر اصفهان حول محورهای ذیل در این دوره بپردازد و جوانب مختلف آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد: بررسی آمار حیاتی شهرستان اصفهان، بهداشت و تنظیم خانواده، بهداشت محیط، بهداشت روان، داروسازی، پرستاری، مامایی، بهیاری، بیمارستان ها، دانشکده های پزشکی و پیرا پزشکی، واکسیناسیون و مبارزه با بیماری ها. کلید واژه ها: اصفهان، بهداشت، داروسازی، پرستاری، بیمارستان، واکسیناسیون.